Przebudzona o świcieAutor: C.C. Hunter
Wydawnictwo: Feeria
Gatunek: Fantasy
Cykl: Wodospady cienia tom #2
Stron: 384
Ocena: ★★★★★★
Każdy z nas wolałby, żeby jego życie było proste i ułożone. Jest nam dobrze, kiedy mamy wszystko pod kontrolą i wiemy tyle ile musimy wiedzieć. Niestety Kylie nie ma takiego szczęścia. Nie jest człowiekiem, ale … no właśnie, kim? Zdolności, które posiada i zdobywa nie są ludzkie. Dziewczyna jest niezwykła i właśnie to sprowadza na nią kłopoty.
Kylie wraz z rozpoczynającymi się wakacjami udaje się na obóz do Wodospadów Cienia. Jest to miejsc gdzie paranormalne istoty uczą się jak żyć w harmonii i podążać ścieżką dobra. Dziewczyna spotyka na swojej drodze wiele przeszkód i problemów. Stara się odizolować swoje życie miłosne od poważnych spraw, niestety nie udaje jej się to. Nie może zdecydować się na żadnego z jej
adoratorów przystojnego wilkołaka Lucasa, czy uroczego elfa Dereka. Kylie nawiedzają duchy, które zwiastują
śmiertelną przyszłość dla jednej z osób, które kocha. Bohaterka za wszelką cenę musi dowiedzieć się, kim jest ta osoba. Wyczuwa czyjąś obecność i niebezpieczeństwo, które ze sobą niesie.
Na początku przygody z tą książką byłem znudzony, ale wraz z ilością przewracanych przeze mnie kartek wszystko zaczęło nabierać tępa. Koniec książki to mistrzowskie posuniecie. Autorka kolejny raz zaskoczyła mnie swoja pomysłowością. W tej książce świat przedstawiony został z dbałością o każdy szczegół. Spotykamy się w niej z brutalnością, która nie jest ukrywana przez ładne opisy i dobroć bohaterów. Pani Hunter nie zapomniała o nici humoru. Jej żarty śmieszą, a nawet doprowadzają do łez.
W tej części najbardziej podoba mi się sposób opisania miłości miedzy Holidey komendantką obozu, a Burnettem agentem JBF. Oboje są dorośli, ale swoje uczucia okazują w dziecinny sposób. W tym tomie dowiadujemy się więcej o przyjaciołach Kylie. Na nowo poznajemy wampirzycę Dellę i czarownice Mirandę. Ich przyjaźń jest szczera, ale jak w każdej relacji tak i w tej bywają drobne sprzeczki.
Czytanie tej książki przypomina bieganie. Na początku rozpoczyna się wolnym marszem, ale z każdym przeczytanym słowem fabuła przyśpiesza, pojawiają się zagadki, rozmaite wątki, aż w końcu biegniemy przez tą historię sprintem.
Ta książka nigdy nie będzie wyciskać łez z oczu czytelnika, ale na pewno podbuduje go emocjonalnie i duchowo. Z niecierpliwością czekam na kolejną część, ponieważ ta przypadła mi do gustu. Przygotujcie się na niepohamowane ataki śmiechu i przyśpieszone bicie serca. Nie wahaj się, tylko czytaj!
Za możliwość przeczytania drugiego tomu serii Wodospady Cienia, dziękuję
Wydawnictwu Feeria.
Podoba mi się porównanie tej książki do biegu, bardzo trafna metafora.
OdpowiedzUsuńDzięki :)
Usuń~Pozdrawiam
Czytałam wiele recenzji tej książki jak i pierwszej części i choć Ty ją chwalisz, to wydaje mi się, że mi się tak bardzo nie spodoba. wydaje się dość schematyczna i podobna do innych pozycji młodzieżowych.
OdpowiedzUsuńTak że na razie odpuszczam, ale jeśli kiedyś sama wpadnie mi w ręce, to przeczytam :)
Wiesz, każdy ma inny gust. On jest dla mnie fajna gdyż lubię takie rzeczy i jest łatwa. A ty może masz inny zainteresowania i takie coś Cie nie kręci.
Usuń~Pozdrawiam
Muszę kiedyś sięgnąć po tę serię, jednak teraz mam do przeczytania mnóstwo innych książek. Ale kiedyś na pewno się za nią zabiorę. Pomysł na fabułę wydaje się ciekawy, więc jako niezobowiązująca lektura na 1-2 popołudnia sprawdzi się doskonale! Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńhttp://czytanie-i-ogladanie.blogspot.com/
Bardzo ciekawa. Poszukam w księgarni, ale muszę zacząć od 1 części.
OdpowiedzUsuń