W dzisiejszych czasach nastolatkowie coraz rzadziej sięgają po książki. Czytają bardzo mało albo w ogóle. Ograniczają się do zadawanych w szkole lektur, uczą się analizować wątki, wyciągać informacje punktowane w kluczu oceniania, równocześnie nie czerpiąc z tego żadnej przyjemności. Poznawanie książek w taki sposób zniechęca. Jestem nastolatkiem w swoim otoczeniu spotykam się z niezrozumieniem i oburzeniem ze strony rówieśników. Wiele razy spotkałem się z pytaniem:, Po co czytasz?. Kocham to. Ludzie nie odczuwają potrzeby czytania, nie mają wyrobionego nawyku sięgania po książkę. Nie dostrzegają w niej niczego wartościowego, ciekawego czy wciągającego.
W mojej klasie na dwadzieścia pięć osób tylko trzy czytają książki. Reszta mówi, że czytanie to nieprzyjemna czynność, której wolą unikać. Kiedy na lekcji języka polskiego dostaliśmy zadanie, aby wybrać jedną książkę i zaprezentować ją przed klasą wszyscy wybierali najcieńsze książki. Nie patrzyli na opisane w nich historię tylko ilość stron, którą trzeba streścić. To bardzo bolało. Czytanie trzeba polubić, nie można nikogo zmusić by na siłę zaczął czytać. Czytanie wiąże się z rozwijaniem swoich zainteresowań, odnajdywaniu w nich ciekawostek świata, zaspakajaniu własnych potrzeb, a także rozwojem osobowości i twórczym działaniu. Miałem okazje przekonać osobę, która nigdy nie wzięłaby książki do swojej ręki z własnej woli do przeczytania jednej. Powiedziała trzy słowa: Książki są fajne. Gdyby więcej osób przekonało się do czytania książek świat byłby piękniejszy.
Nie ma drugiego tak uniwersalnego prezentu urodzinowego jak książka, a mimo to nastolatkowie niechętnie przyjmują takie podarunki. Wolą pieniądze lub gadżety elektryczne. W tych czasach wszystko inne bywa cenniejsze, niż sam rozwój intelektualny. Przez Internet i telewizje, tracimy możliwość zyskania większego zasobu słów, czy nauki ortografii. Ludzie nie czytają, nie chcą czytać, nie wiedzą, co i po co czytać. Umieją to robić, a mimo to nie wykorzystują tej umiejętności. Obecnie czytanie niesie za sobą same negatywne uczucia, nikt nie kojarzy tej czynności z zabawą, przyjemnością, dlatego tak często ludzie eliminują ją ze swojego życia. Zostaje ona zastąpiona przez inne bardziej absorbujące zajęcia – zabawy na podwórku, sport, wycieczki, spotkania z przyjaciółmi. A Wy, co sądzicie o tej sprawie?
