Recenzja "W pierścieniu ognia"- Suzanne Collins

W PIERŚCIENIU OGNIA
Autor: Suzanne Collins
Wydawnictwo: Media Rodzina
Gatunek: Młodzieżowa/Science-fiction/Akcja
Trylogia: Igrzyska Śmierci #2
Liczba stron: 360
Ocena: ★★★★★✩

Witam, po wspaniałych przygodzie z pierwszą częścią "Igrzyska Śmierci", sięgnąłem po drugą "W pierścieniu ognia".  Książka prezentuje się wspaniale, jej okładka jest boska, ponieważ piękny kosogłos prezentuje się wspaniale, jak zawsze skłaniam się po okładkę oryginalną. Książkę proponowało mi dużo znajomych przyjaciół, pani z bibliotek. Naczytałem się świetnych recenzji, znalazła się na 1 miejscu przez wiele dni. Kupiłem ją z całą trylogią więc mam na zapas jeszcze trzecią części, którą planuję przeczytać niedługo.

Każdego roku w państwie Panem na zlecenie Kapitolu telewizja relacjonuje reality show zwane Głodowymi Igrzyskami. Dwudziestu czterech losowo wybranych nastolatków z każdego dystryktu toczy śmiertelną walkę. Ich zwycięzca może być tylko jeden. W "Igrzyskach śmierci" dwójka uczestników Katniss Everdeen i Peeta Mellark udaremnia plany Kapitolu, wymuszając zwycięstwo obojga. Za to zwycięstwo bohaterowie zapłacą cenę, jakiej się nie spodziewają... W drugim tomie trylogii, "W pierścieniu ognia" Katniss i Peeta przygotowują się do odbycia obowiązkowego Tournee Zwycięzców, kiedy dowiadują się o fali zamieszek, do których przyczynił się ich zuchwały czyn. W tle trwają przygotowania do rocznicowych, 75. Głodowych Igrzysk, które przyniosą bardziej niż zaskakujący obrót spraw... Bo Kapitol jest zły. I pragnie zemsty!

Książka wywarła na mnie wielki szok, zaskoczenie, nie spodziewałem się, że sytuacja tak się posunie. Gdy przychodzi do zemsty, to z porównaniem do Kapitolu, nikt mu nie dorównuje. Jego zemsta posuwa za sobą wiele śmierci, które mogą się odbić na czytelniku. Wizja autorki książki jest dosłowna, że z biegiem czasu, władza opęta człowieka i co, lub kto stanie mu na drodze, zostanie zniszczony. Tutaj ciągle coś się dzieje: jeszcze nie do końca zdołałem się przyzwyczaić do nowego wątku, a tutaj autorka zwala na mnie kolejną burzę. To tylko sprawiało, że nie miałam innego wyjścia, niż w stu procentach zagłębić się w lekturze.

Pisarka jak zawsze ma świetny styl do pisania takich książek, możemy to po wnioskować z pierwszej części. Nie razi słownictwem, używa interesujących i nie banalnych, ale po prostu prostych zwrotów. Czytanie zdani, nie jest takie ciężkie i banalne, tylko lekkie i przyjemne. Nie raz autorka doprowadza czytelnika do nerwów, co można się przekonać po moich poobgryzanych paznokciach. Jednym zdaniem książka wciąga, dosłownie, można się poczuci i wcielić w głównych bohaterów. Książka jest wspaniała, zachęcam do przeczytania drugiej części, ale także też pierwszej. Niecierpliwe czekam na trzeci tom, tej piękne przygody.